Lang leeg land

Wat is het land stil, wat is het leeg en wat zijn de akkers lang, dat is het belangrijkste thema van deze zonnige en koude (rond het vriespunt) zaterdagmiddag. Vanmiddag gaat de tocht eerst vanuit Leidschendam langs de Vliet met halve tegenwind via Voorschoten naar Leiden. Daar via de Meer en Wouden-route van de ANWB dwars door een mooi park, ingeklemd tussen de drukke stad en de A12. Wat is het er mooi rustig! 

Dan onder de A12 door in de richting van Zoeterwoude. Maar de Meer en Wouden-route draaide al weer snel richting huis en daar had ik nog helemaal geen zin in. Dus via de weg richting Gelderswoude en halverwege een prachtig fietspad tussen de weilanden door naar Benthuizen. 

Bij Benthuizen besluit ik door te fietsen naar Boskoop langs de grote weg, met een heerlijk rustig fietspad ernaast. Toch is het zwaar fietsen: ik heb vol wind tegen en waai bijna uit m'n jas. In Boskoop ben ik na 30 km fietsen al flink moe en ik bid dat de wind niet gaat draaien, nu wil ik wel eens lekker relaxed gaan rijden. Dat lukt! Via Boskoop rijd ik door naar Waddinxveen en dan kan ik knallen. Met de wind vol in de rug rijd ik over een hele rustige brede dijk in de richting van Moerkapelle en ik verbreek m'n eigen snelheidsrecords. Halverwege is er weer zo'n mooi fietspad tussen de weilanden door en ik kom weer uit op de weg van Benthuizen naar Boskoop, maar nu rijd ik volle vaart met de wind in de rug en de weg lijkt een stuk korter. 

Via Benthuizen rijd ik opnieuw het mooie pad tussen de weilanden door en vervolgens ga ik in de richting van Zoetermeer. Dan is er een mooie route rond de Aa en weer zo'n prachtig fietspad tussen de weilanden door naar Stompwijk. Ik besluit accuut een mentale pluim uit te delen aan de bestuurders die verantwoordelijk zijn geweest voor de aanleg van al die prachtig geasfalteerde, ruime fietspaden tussen de weilanden. Een ware fietsers-walhalla!

Bij Stompwijk wil ik bij een bruggetje even m'n schoenen losklikken, maar helaas klikt m'n schoen weer vast terwijl ik stil sta en met m'n voet naar de grond wil. In keurige slow-motion rol ik dus met fiets en al opzij en maak een fraaie schuiver. Hoera, ik ben nu officieel gedoopt en heb m'n eerste val er op zitten. Het doet niet echt pijn en met de wind in de rug rijdt ik de laatste kilometertjes naar huis. Na 62 km en 2.42 uur kom ik weer thuis. Het weer was zo mooi, dat de fiets zelfs geen tuinslang nodig heeft. 

Vroeg en fris

Vanochtend eerst even zoonlief Floris naar school gebracht en daarna direct door voor een kort tochtje. Eerst via de het dak van de tunnel richting Wassenaar, dan over Clingendael en langs de golfbaan en TNO bij de landscheidingsweg richting Scheveningen. Hier heb ik inmiddels een aantal mooie fietspaden ontdekt waardoor je amper erg hebt in de drukte van de Randstad en lekker door kunt rijden tussen de struiken en parken. Voor de gevangenis duik ik het fietspad op voor een mooie tocht door de stille en koude duinen.

 

Het was net een half uurtje licht en nog onder het vriespunt. Alle tak

ken en grassprietjes waren bevroren, terwijl er nog een lichte mist hing. Koud om te rijden, maar na wat doortrappen werd het lekker! 

Tot aan de Wassenaarse slag was het heerlijk doorrijden met het verstand op nul. Dan even door Wassenaar en een stukje langs de N44 tot het fietstunneltje onder de weg door. Na het tunneltje richting landgoed de Horsten en vervolgens langs de spoorbaan richting Leidschendam. Na het volgende tunneltje langs de camping-met-gladiolen-boer naar de grote weg Voorschoten-Leidschendam en na een ruime 30 km en 1.35 fietsen was ik al weer thuis en kon de fiets weer onder de inmiddels vertrouwde tuinslang. 

Wat is het heerlijk om de dag zo te beginnen. Helemaal fit en fris kwam ik weer thuis, m'n hoofd vol met de mooie plaatjes van het Zuid-Hollands landschap op een vroege winterochtend. Ik denk aan al die fietsers die in de winter hun fiets binnen laten staan, ze weten niet wat ze missen! 

Droog en niet eens heel koud

Het is zaterdagmiddag en ik heb ruim de tijd voor een langere tocht, bovendien is het lekker droog en 7 graden, gewoon prima fietsweer. Ik heb zin in zeewind en rij daarom richting duinen. Onderweg bedenk ik dat het, vanwege de lichte wind, niet handig is om richting Wassenaar te starten, omdat ik dan het laatste stuk met wind tegen moet rijden. Daarom besluit ik het rondje de andere kant op te rijden en vertrek via Clingendael naar Scheveningen. Ik rijd door tot aan het strand en dan richting de haven. Daar even een korte stop om te kijken naar de mooie spullen bij wielerzaak Tom Schouten en dan verder om de haven heen naar de duinen. Het gebied na Scheveningen ken ik op m'n Kijkduimpje van alle hartlooptrainingen. Toch is de sfeer tijdens het fietsen anders. Je kijkt net wat verder weg en raast overal op hoge snelheid langs, lekker! Het duingebied is prachtig kaal met honderden verschillende kleuren bruin. Altijd weer mooi. 

Bij Kijkduin is het tijd voor een korte stop en met de GPS bekijk ik even welke routes er zijn. Ik kies voor het fietspad naar Monster, want hoewel er al 20 km op de teller staat ben ik nog lang niet moe. Halverwege Monster staat een mooi routebord en hier ga ik weer even peinzen over een optimaal vervolg. Dan stopt er een andere wielrenner die me ook bij Kijkduin al zag staan en de galante heer biedt me zijn wiel aan en tipt me om 1-2 versnellingen lager te gaan rijden. Dat rijdt een stuk makkelijker en 't is bovendien gezellig. Voordat ik het weet zijn we Monster al voorbij, dan laat ik m'n begeleider gaan want helemaal doorrijden naar Hoek van Holland lijkt me wat teveel van het goede, het is immers nog maar drie weken geleden dat ik m'n eerste ritje reed. 

Vanaf Monster rijd ik dwars door het Westland heen. Na een aantal kilometers pak ik de GPS erbij en dan blijk ik vlak langs de nieuwe waterweg te rijden, had ik dus net zo goed met m'n begeleider mee kunnen rijden naar Hoek van Holland. Via 's Gravezande ben ik naar Westerlee gereden en de toch gaat verder via De Lier en Het Woudt naar Den Hoorn. Daar herken ik de kruising van vorige week zaterdag, toen twijfelde ik om via het Westland door te rijden, nu kom ik vanaf die kant, grappig. 

Het stuk tussen De Lier en Den Hoorn is mooi, een lange rechte weg door de polder, met hier en daar oude wegen met meer bomen en oude boerderijen. Vanaf Delft is de route weer vertrouwd: langs de Vliet naar Rijswijk en Voorburg. In Leidschendam maak ik nog even een snelle stop voor een Mars (honger!) en dan is het weer tijd voor de tuinslang. De teller geeft met 61 km een nieuw record aan en ook heb ik nog nooit zo lang op de fiets gezeten. Toch voelt alles na die 2.35 minuten nog steeds goed aan en ik heb weinig last van m'n handen, zitvlak of nek en rug. Zou die fiets dan toch goed passen? 

Opnieuw koud en heel nat

Donderdagochtend niet die urenlange tocht met een uitgebreide horecapauze, waar ik al dagenlang zo'n zin in heb, maar vanwege de koude wind en regen gewoon even een uurtje stevig doorrijden en dan weer lekker naar huis bij de kachel. 

Ik begin weer tegen de wind in, langs de Vliet via Voorburg en Rijswijk tot in Delft. Dit maal niet de brug over, maar langs het centrum tot de afslag Delfgauw en via het kleine dorpje door naar Pijnacker. Dan even richting Zoetermeer, totdat ik een prachtig fietspad door een groot park ontdek. Het blijkt het Balijbos te zijn, een mooi stukje natuur ingeklemd tussen Nootdorp, Zoetermeer en de A12. Ik rijd lekker doelloos over allerlei paadjes en slinger een paar maal onder de A12 door. Dan ben ik weer bij het Forepark, maar rijd nog even over die mooie oude weg van Nootdorp naar Wilsveen, zwaai een keer naar m'n drie molenvrienden bij Stompwijk en duik onder het tunneltje door Leidschendam weer in. 

De nieuw aangeschafte overschoentjes doen hun werk prima, ik heb nu geen last meer van kramp in m'n voeten en koude tenen. Met een goede helmmuts, winterfietshandschoenen en overschoenen wordt fietsen zowaar nog comfortabel in dit koude weer. 

Met 28 kilometer op de teller zet ik na vijf kwartier de fiets weer onder de tuinslang en neem zelf snel een hele warme douche. Jammer dat ik vergeten was dat m'n iPhone nog in m'n jaszak zat toen ik besloot m'n fietsjack ook even schoon te douchen, maar gelukkig overleeft m'n telefoon deze domme actie. Soms zit het leven gewoon mee, hoera!

Even een uurtje vrij

Maandag om half elf de eerste afspraak bij een klant, dus ik heb mooi een uurtje tijd om te rijden. Gisteren heb ik m'n achterderailleur anders afgesteld en dat werkt super: schakelen gaat veel soepeler en nu kan ik wél in alle versnellingen rijden. De tocht begint droog in de ochtendschemering langs de Vliet. 

Het is druk met ochtendverkeer in Leidschendam, maar eenmaal buiten de bebouwde kom wordt het rustig. Ik trap gestaag door in een laag verzet naar de Vlietlandbrug bij Voorschoten. Door het dorp fiets ik naar het station en duik dan weer op het fietspad naar Leidschendam. Ik oefen met de lage zit onderin de beugels en een snelle trap in een lage versnelling. Het gaat niet echt hard (voel de 50km van zaterdag nog in m'n benen), maar het is wel heerlijk.  Na een kort tochtje van 18 km en 45 minuten gaat de fiets weer onder de tuinslang terwijl ik in de stromende regen sta. De rest van de dag zit ik weer op kantoor, maar m'n uurtje buitenlucht op de fiets heb ik gehad!

Wind, regen, ver... en koud!

Vandaag, zaterdagmiddag, alle tijd voor een langere tocht. Ik begin een flink eind langs de Vliet, via Voorburg en Rijswijk naar Delft. Een lange rechte weg zonder veel zijwegen, dat rijdt lekker als de wind niet zo hard zou blazen. Met volle tegenwind kracht 4 en af en toe een regenbui is het flink fietsen en ik kom maar net boven de 20 km/uur. Rond Delft 'snij ik wel ergens onderlangs', maar dat gaat niet helemaal naar wens en voordat ik het weet sta ik vrijwel op het kerkplein middenin het centrum. 

Vanuit Delft naar Den Hoorn en daar bij een wegwijzer een hele tijd twijfelen: ga ik via het Westland naar Monster en dan door de duinen terug, of kan ik beter richting Rotterdam gaan rijden en via Pijnacker terug? Ik kies voor het laatste en pak de weg naar Schipluiden. Opnieuw een lange weg langs het water, dus zonder zijwegen maar weer met enorm veel tegenwind. Maar dat is prima, gaat het straks naar huis terug lekker makkelijk. Het landschap is weer prachtig afwisselend: stedelijke gebieden afgewisseld met klassieke boerderijen en tuinen. 

Vanuit Schipluiden is er een prachtige fietspolder met machtig mooie dijkjes, weggetjes en prima wegwijzers en ik rij door tot aan Kethel vlakbij Schiedam en Vlaardingen. Dan de A13 kruisen en de tocht gaat verder, opnieuw door mooie polders en dijkjes met schilderachtige huizen. 

Heel af en toe breekt de zon even door die me direct aangenaam verwarmt. Ik krijg zin in de zomer! Helaas is die nog ver weg en de volgende partij wolken herinnert me er weer aan dat het nog maar januari is en dat m'n voeten nog steeds ijskoud zijn. Wanneer ik m'n linkervoet teveel beweeg schiet de kramp in m'n tenen, dus met zo stil mogelijke voeten vervolg ik m'n weg. 

Via Oude Leede kom ik uit tussen Pijnacker en Berkel & Rodenrijs. Langs de grote weg door Pijnacker duik ik de polders in richting Nootdorp, waar ik onder de A12 door rijd. Het laatste stukje is weer schilderachtig. De oude weg van Nootdorp naar Wilsveen met karakteristieke boerderijen en daarachter aan alle kanten de nieuwe Vinex. Met de wind in de rug rijdt het heerlijk en met een ronde 50 km op de teller en na 2.25 uur rijden, stal ik de fiets na een sproeibeurt met de tuinslang weer in de schuur. De totaal verkleumde voeten warm ik uitgebreid onder een warme douche, vanavond ga ik die overschoenen écht bestellen!

Een paar uurtjes rijden

Vanmiddag geen dringende afspraken met klanten, dus snel de fiets gepakt om een paar uurtjes van het mooie weer te genieten. Met ruim 8 graden toer ik over de wegen, nu eens niet richting noorden of westen, maar naar het oosten naar Zoetermeer. Het landschap is afwisselend: klassieke molens bij Stompwijk aan de ene kant, terwijl de Vinex aan de andere kant van de weg opdoemt. Maar ik moet eerlijk toegeven: die nieuwbouw is gewoon bést mooi. 

Zoetermeer had ik vooral als richting genomen en qua fietsen had ik er niet veel van verwacht. Dat valt echter alleszins mee. Er zijn lekkere brede fietspaden met veel routeborden. De paden liggen los van de doorgaande wegen en vaak wat lager, omheind door bomen of struiken. Een heerlijke plek om te rijden.

Na Zoetermeer gaat het via Benthuizen richting Hazerswoude. Voordat ik daar kom doemt er een nieuw fietspad op dat zelfs nog niet op m'n GPS staat: vlak langs de HSL-lijn. Het pad is supervlak en rijdt heerlijk. Vlak voor Hazerswoude draai ik terug richting Benthuizen, wat ik ga nog volop wind tegen krijgen en wil mezelf niet overschatten. In Benthuizen blijken er wat leuke molenpaden tussen de weilanden door te lopen, die duik ik in. Dan volgt een mooie tocht over smalle paadjes midden tussen de weilanden. Afgezien van een enkele wandelaar en een kudde schapen middenop het pad is er niemand te zien. Ik kom uit bij Stompwijk, over een dramatische weg vol klinkertjes en ik merk dat ik nog lang niet toe ben aan een echte wielerklassieker over casseien. Ik pak zo snel mogelijk de brug over de A4 en rijd via de vogelplas Starrevaart naar huis. Het was weer lekker!

Wat deze tocht prima gaat, is het schakelen. Bij m'n vorige ritten haperde de versnelling nogal eens bij het overschakelen op de achterste bladen. Vandaag heb ik, vanwege het lekkere weer, korte wantjes aan waarin m'n vingers open zijn. Nu heb ik veel meer gevoel over de hendels en blijkt plots dat die fietsenmaker de derailleur helemaal niet verkeerd had afgesteld (altijd eerst de fout bij een ander zoeken, foei Ellen!), maar dat ik gewoon met goede handschoenen moet rijden. Nu had ik al zo'n vermoeden dat die gebreide wollen vingerhandschoenen waar ik in reed niet optimaal waren, omdat ik regelmatig met m'n handschoen tussen de hendels vast bleef zitten bij het schakelen. Gelukkig kon ik vandaag met blote vingers rijden en hopelijk komen morgen die winterhandschoenen die ik bij Cyclewear.eu heb besteld. Is dat probleem ook weer opgelost!

Bij thuiskomst nog even met het gietertje de tandwielen schoonspoelen en dan mag de fiets na een lekkere rit van 38 km van 1.45 uur (vanwege al die fotostops reed ik niet echt snel) weer de schuur in. Vandaag was een mooie tocht door het parklandschap van Zuid-Holland: volop nieuwbouw, afgewisseld met grote kale vlaktes en weilanden met de mooiste wolken. Het motto van Paul, die me aan deze verslaving heeft geholpen, was helemaal van toepassing: 

De randstad is eigenlijk helemaal geen stad. Er is zoveel groen en ruimte voor heerlijk fietstochtjes

Hoera, het dooit!

Het zit soms mee, het zit soms tegen. Jarenlang heb ik gehoopt op een lange periode met strenge vorst om lekkere toertochten door het mooie Zuid Holland te schaatsen. Heb ik net een nieuwe liefde met het fietsen gevonden... gaat het keihard vriezen! De fiets blijft een weekje in de schuur en ik bind de ijzers onder. Maar vandaag was het eindelijk weer zo ver: het dooit genoeg en ik kan na m'n werk even twee uurtjes vrij maken om te rijden. 

Ik begin langs de Vliet richting Voorschoten, waar een grote boot me tegemoet komt die al het ijs open breekt. Toch wel jammer, zondag reden we hier nog op de schaats en aten we erwtensoep bij die leuke 'Koek en Sopie'. Wel een mooie gelegenheid om even te meten hoe ver we zondag nou hebben geschaatst: de teller geeft 6,5 km aan (dus 13 km heen en weer schaatsen) en dat is minder dan het zondag op de schaats voelde!

Het probleem 'te krappe helm' is inmiddels opgelost. De helm paste in de winkel precies op de grootste stand, maar toen had ik nog niet bedacht dat ik iets onder m'n helm wilde doen tegen de koude oren. Hoe gaan we dat nou weer oplossen? Het onovertroffen forum van de website Fiets.nl biedt de oplossing: het schuim aan de binnenkant van de helm zit met klittenband vast en kun je gewoon verwijderen. Nu past een bandana net in m'n helm en zit de helm niet meer al te strak. Dit voelt al een stuk beter dan tijdens het vorige tochtje. 

Na Voorschoten rijd ik rap door richting Leiden. Wat gaat het hard! Tenminste, mijn beginnersbenen vinden 30km/uur nog steeds erg hard, maar ik hou het wel tot onderaan Leiden vol. Dan rijd ik een stukje terug richting Voorschoten en ga vervolgens via Leiden Zuid door naar Valkenburg en dan via Wassenaar verder langs de N44 tot de oversteek onder de weg door. Dan langs De Horsten terug, even een lusje maken langs de camping aan de rand van Leidschendam. Wat is het hier nu mooi rustig en wat liggen de weilanden er prachtig bij in de lichte mist en donkere kleuren van een januari-aan-het-einde-van-de-middag. Een groepje eendjes oefent voor Jezus en wandelt over het ijs dat inmiddels met een dikke laag water is bedekt. 

Op de grote weg van Voorschoten naar Leidschendam terug zet ik nog één keer lekker aan en dan ben ik alweer thuis.. Dit keer heb ik 32 km gereden in zo'n 1.20 uur tijd. Elke keer ben ik weer verbaasd hoe snel ik die voor mij grote afstanden afleg. Ik ken de regio goed door m'n lange duurlopen van het hardlopen en tochtjes op m'n oude huis-tuin-en-keukenfiets. Maar nu lijkt Zuid-Holland een stuk kleiner. Afstanden die vroeger 'lang' waren en voor een tocht van een hele middag zorgden, rij ik nu fluitend even in een uurtje na het werk. Blijkbaar maakt het toch écht uit als je op een racefiets rijdt en blijkbaar heb ik een lekker fietsje want als beginner rij ik er heerlijk op. Het smaakte weer... naar meer!

Bij thuiskomst toch maar even een plens water over de ketting van m'n fiets gegooid. Hij is nu écht vies en alles zit vol modder. Ik hoop dat ik de ergste viezigheid nu kwijt ben, binnenkort maar eens op zoek naar een kort slangetje aan onze tuinkraan, zodat ik hem echt goed kan schoonhouden. Ook dat moet ik allemaal nog leren, maar echt ingewikkeld kan dat toch niet zijn?

De eerste tochtjes

Op vrijdagmiddag 2 januari koop ik mijn fiets. Hoewel het koud (en glad!) is, probeer ik 's avonds in het donker nog even te rijden. Terwijl ik de bocht van onze straat uitrij, glij ik al bijna onderuit op een bevroren plasje water. Voorzichtig doen! Ik hou het bij een heel kort tochtje van een kilometer, dan zoek ik weer snel de warmte van de huiskamer op. 

Zaterdagochtend vriest het nog steeds, maar het is nu in ieder geval licht. Nu kan ik niet langer wachten en ik begin voorzichtig aan een eerste tochtje. Hoe zal het gaan? Volop vragen! Kan er een muts onder de helm of moet je die er juist overheen doen. De antwoorden zijn 'nee' en 'nee', daar is de eerste uitdaging al: hoe zorg ik voor warme oren tijdens het fietsen?

Ik doe het, vanwege de gladheid en kou rustig aan en eindig met 17 kilometer op de teller. Ik ben nu in ieder geval een beetje gewend aan het rijden op een racefiets en heb gewoon een lekker rondje gereden in de prachtige vrieskou. Een half-bevroren Vliet en schaatsers op de vogelplas, daarna door naar Voorschoten en via het fietspad langs de spoorbaan weer terug naar Leidschendam. Wat is de wereld mooi op zaterdagochtend. Dat smaakt naar meer!

Zondagochtend is het minder koud, dus een prima kans om wat verder te rijden. Ik rijd richting spoorbaan Leidschendam-Voorschoten en ga rijdt langs de tunnelbak richting Wassenaar. Dan richting Den Haag en via Park Clingendael naar Scheveningen. Vervolgens lekker met de wind in de rug op volle vaart naar Meijendel. Alhoewel... volle vaart? Veel harder dan 30 km/uur durf ik echt nog niet, ook omdat ik weet dat er in de duinen gemene mini-drempels zijn aangelegd om ervoor te zorgen dat wielrenners zoals ik op een mooie zomerdag niet te hard op een kruising met voetgangers afrijden. Maak je geen zorgen: voetgangers zijn er deze ochtend niet en ik ga met een slakkengang van 5 km/uur over elke drempel. 

Ik rijdt tot de Wassenaarse slag en duik dan het duin af voor een bakje cappuccino in de koffietent onderaan het duin. Helaas is er alleen gewone koffie, dan maar een bakje thee bestellen, bewaar ik die lekkere capu wel voor thuis. Na de thee en plaspauze (zou m'n fiets nou niet gestolen worden als ik net even bij het raam weg ben?) spring ik weer op de fiets en rij via Wassenaar naar Voorschoten. Dan wordt het klunen tegen de wind in naar Leidschendam. Mijn fietsbenen zijn na drie spinning-trainingen nog niet echt veel gewend en hebben het zwaar. Na 27 km trek ik de schuurdeur thuis weer open en parkeer m'n fietsje achterin. Zou ik hem nog moeten schoonmaken? Er lag best veel pekel op de weg? Ach, m'n oude trouwe stadsfiets maak ik ook nooit schoon en die gaat al vijf jaar mee. Bovendien valt afspuiten niet mee met deze vorst, straks bevriest het water nog in de lagers. Zou dat kunnen? Ik hoop maar dat m'n fiets de pekelaanval weerstaat en schuif binnen achter de kachel, mét een lekkere cappuccino. 

Mijn nieuwe fiets

Het is 2 januari 2009 en het jaar begint mooi: met een nieuwe Trek 2.3 WSD waarop ik lekker tochtjes ga maken. Op deze blog vind je een foto-verslag van mijn ritjes.