Smokkelroute naar Barneveld

Zaterdag is het zeer regenachtig, maar zondag belooft beter weer. Dat besluit ik te combineren met de verjaardagsvisite van m'n schoonmoeder in Barneveld. Een stevige wind richting ZZW zou moeten zorgen voor een mooi tochtje. Helaas blijkt het allemaal wat tegen te vallen. De lichte regen gaat op het moment dat ik de straat uit ben over in een gestage bui die maar niet wil ophouden.

Vol twijfels rijd ik langs Stompwijk en Benthuizen. Ik voel m'n armen en merk dat ik veel op de mountainbike heb gezeten en weinig op de racer. Het blijft maar regenen en ik heb het nu al koud. Ga ik dit wel volhouden? Zal ik bij Gouda de trein pakken? Helaas heb ik de wind lang niet altijd mee, maar blijkt hij op grote stukken ook van de zijkant te komen. Bovendien regent het nog steeds fors. Ondanks de regenjas en overschoenen wordt ik drijfnat. In Boskoop is het tijd voor een eerste twijfel-stop. Zal ik in Gouda met de trein naar Utrecht rijden en dan verder fietsen? Maar de 10km tegenwind naar Gouda lokken niet en een blik op de GPS laat zien dat m'n route ook vrijwel langs station Woerden voert. Ik besluit door te rijden.

In Bodegraven gaat de route tot m'n verrassing pal langs het station en ik spiek even snel naar de treintijden. Over minder dan 10 minuten gaat er een sneltrein naar Utrecht! Zal ik? Nee! Het fietsen gaat nu best lekker. Ik besluit vol te houden en wordt beloond met een prachtig fietspad langs het water naar Woerden. De wereld is van mij en een stel fanatieke vissers, meer is er niet. Opgetogen rijd ik naar Woerden, maar daar slaat de twijfel opnieuw toe. M'n armen en rug doen nu, na pas 40km, al behoorlijk pijn en ik ben nog niet op de helft! Bovendien heb ik het steenkoud en lokt het me niet om nog zeker 2-3 uur in de koude regen door te rijden. Ik neem een wijs besluit: het is een mooi moment om te 'smokkelen'.

Ik koop rap een kaartje voor mezelf en m'n fiets en nestel me in de stoptrein naar Utrecht. Plots is het helemaal niet meer erg dat treinen muf en bedompt zijn, want ik warm lekker op tijdens het ritje en heb prima tijd om drie boterhammetjes naar binnen te werken. In Utrecht stap ik over op de intercity naar Amersfoort, maar dan krijgt het natte pak gevolgen: ik krijg het koud en sta te bibberen. Bij het verlaten van station Amersfoort wordt m'n karakter echt getest: ik heb het ijskoud en de rijwind doet er nog een schepje bovenop. Al bibberend probeer ik mezelf warm te fietsen, maar dat valt niet mee met stoplichten om de 200 meter. Buiten de bebouwde kom blijk ik de wind flink tegen te hebben en via Achterveld rijd ik naar Barneveld, de laatste 13km van m'n tocht. Pas in de laatste kilometer wordt m'n lichaam weer een beetje warm, maar m'n handen en voeten blijven ijsklompjes.

Maar na het harde werken wacht de beloning: eerst in de vorm van een hete douche waar m'n handen en voeten heerlijk bij opwarmen. Daarna met een kopje liefdevol gemaakte capucino, heerlijk gebak en een paar volle koppen erwtensoep. De fietskou is al snel weer vergeten en ik maak alweer plannen. Wanneer zou het weer goed genoeg zijn om de toch wel helemaal uit te fietsen? Ik heb er nu al zin in!

Gefietst: 60km in 2.32 minuten. Veel regen en harde wind (vooral zijwind, deels mee en af en toe tegen). Gefietst: via Stompwijk, Benthuizen en Boskoop naar Bodegraven en dan naar Woerden. Daar met de trein naar Amersfoort. Dan via Achterveld naar Barneveld.

Waar was dat paadje nou?

Woensdag lukt het opnieuw om in de drukke werkweek even tijd te maken voor het zo opbeurende Rondje Fietsen. Het regent en ik besluit om lekker een stuk van de vossenjacht van zondag opnieuw te rijden. Via Clingendael rijdt ik naar TNO en vandaar naar de gevangenis bij Scheveningen. Met de stormwind in de rug raas ik door de duinen, tot bij de afslag naar Meijendel. Het vossenjacht pijltje is zowaar nog zichtbaar en dan komt de grote uitdaging: kan ik dat mooie slingerpaadje van de vossenjacht over de Waalsdorpervlakte nog terug vinden?

Na wat zoeken en hulp van die onmisbare GPS op m'n telefoon herinner ik me stukjes van de weg uit de vossenjacht en plots vind ik de ingang naar het mooie slingerpaadje weer terug. Via toppen en dalen slinger ik door de duinen, dit paadje is echt tof!

Tijdens de hele rit over het laatste paadje kom ik één fietser en een hardloper tegen. De rest van de inwoners van de Randstad staat deze regenachtige woensdagochtend kansloos vast in de files. Hoe jammer, er zijn zoveel leukere dingen te doen op zo'n ochtend. Zoals lekker rijden door de duinen. Vlak voor het einde van de duinen neem ik even de tijd voor een plaatje van de beroemde klok.

Dan rijd ik lekker langs Clingendael en Mariahoeve terug naar huis. Het werk kan weer beginnen, ik heb genoeg frisse zeelucht binnen gekregen voor een dag boordevol energie. Wat is fietsen toch lekker!

Gefietst: 35 km, windkracht 4-5, lichte regen. Via de tunnelbak door het bos bij Marlot naar Clingendael. Via TNO en het fietspad naar de gevangenis bij Scheveningen. Dan door de duinen tot aan de afslag naar Meijendel. Eerst richting Meijendel, maar vlak voor de boerderij naar links, door de duinen naar de uitgang en vlak voor de uitgang van de duinen rechtdoor het mooie paadje naar de Waalsdorpervlakte in. Via de golfbaal, Clingendael en Mariahoeve weer naar huis.

Als een kind van acht op speurtocht

Vandaag is het de tweede keer dat ik kan meedoen aan de befaamde vossenjacht van De Tol. Met een flinke bries tegen vertrekken we richting de Sijtwende-fietsbrug en daarna slingeren we door de stad via Mariahoeven naar en Marlot naar Clingendael. Dan gaat het door via Scheveningen. Ik rijd met een ervaren groepje B-rijders die elk pijltje direct weten te spotten, maar bij Scheveningen splitsen onze routes zich en ik moet moederziel alleen de duinen in. Als dat maar goed gaat...

Het is geruststellend om te weten dat het eerste deel van de route vrijwel geen zijwegen kent, dus misfietsen kan haast niet. Ik geniet van de wind in de rug en het mooie uitzicht en neem lekker de tijd voor een paar mooie foto's. Dat is een goede zet, want vlak daarna komen er vier maatjes van De Tol me achterop en fiets ik lekker verder met Gerard, Wiel, Cees en Mart die een uitstekend oog voor de pijlen hebben. 

De route gaat via een mooi onbekend paadje langs de Waaldorpervlakte en dan via de golfbaan en Duindigt naar Wassenaar. Daar vinden we zowaar een emmer en dan rijden we door naar Leidschendam. Helaas missen we vlak voor de finish nog een emmer, maar ik weet deze week op tijd te finishen en heb de vos relatief vlot gevonden. Ik eindig daarom met maar liefst 30 punten, een grote sprong vooruit!

Na de finish is het lekker uitblazen met een kommetje tomatensoep en het luisteren naar mooie verhalen van de medefietsers, terwijl wedstrijdleider Peter zich over de stand buigt. Het was een prachtige route om eens goed uit te waaien. Ondertussen genoot ik onderweg van het speuren naar pijltjes en de flauwe streken die mensen elkaar proberen te leveren. Het rijden van een vossenjacht maakt het kind in je wakker en we gedragen ons allemaal alsof we weer acht jaar oud zijn. Geen wonder dat de vossenjachten zo'n uitstekende opkomst hebben. Dit is leuk!

Gefietst: 45 kilometer in zo'n 2,5 uur. Windkracht 4-5, een klein buitje en verder droog.

Rustige werkweek

De herfstdepressie begint toe te slaan. De dagen zijn donker en ik zit veel teveel binnen. Ik begin de herfst daarom met een goed voornemen: ik ga meer fietsen bij daglicht en probeer elke week een keer overdag te rijden buiten de weekeinden. Vandaag is het tijd voor z'n overdagse rit. Ik ben helaas wat moe (najaarsdepressie, Mexicaanse griep? Nee, gewoon 's avonds te lang aan het gamen en te laat naar bed...) en besluit tot een kort ritje.

Met slappe pootjes is het altijd verstandig om tegen de wind in te beginnen, dus fiets ik verstandig richting Delft met de wind vol op kop. Ik blijk helaas een hele slechte conditie te hebben, want de teller komt amper boven de 20 km/uur en ik ben doodop. In de bebouwde kom blijf ik even kijken naar de Delfste 'heen-en-weerwolf' die het fietspontje bestuurt en dan draai ik om. Daar blijkt de ware aard van m'n vermoeide benen: ik had windkracht 8 tegen! Plotseling barst ik van de energie en ik raas in no-time terug naar Leidschendam. Daar baal ik een beetje dat ik al zo snel ben omgekeerd, maar opnieuw tegen de wind in fietsen lokt ook niet. Dan maar naar huis, douchen en gauw aan het werk voor m'n klanten.

 

Gefietst: 20 km in 40 minuten. Droog, windkracht 8 tegen op de heenweg. Via de vliet langs Voorburg en Rijswijk naar Delft en weer terug.

Outdoor spinning

Zaterdag 14 november is er herfststorm. Veel te nat om met de dunne bandjes te gaan rijden, dus pak ik de mountainbike voor een snel en pittig tochtje in de buien. Via Clingendael rijd ik naar Scheveningen. Dan gaat de tocht lekker makkelijk met volle windkracht 6 in de rug op naar Wassenaar en door naar Katwijk. Daar besluit ik, hoewel het rijden heerlijk gaat, toch maar om te keren. Dat blijkt binnen 100 meter een heel wijs besluit te zijn want... het waait! En hoe! Ik moet vol op de trappers gaan staan en m'n teller komt niet meer boven de 20km/uur. Elke duintop voelt als een Mont Ventoux en dan voelt het rijden van Katwijk naar Wassenaar als een ware transalp.

 

Bij Wassenaar krijg ik de slag te pakken en wordt het zware fietsen zowaar leuk. Ik ga het zien als een ultieme vorm van outdoor spinning. Een sportschooltraining, maar dan lekker in de duinen en de frisse zeelucht. Bovendien veel goedkoper en leuker dan een sportschool! Vol enthousiasme rijd ik nog een flink stuk door de duinen tot voorbij Meijendel en dan koers ik rustig via Wassenaar en de tunnelbak terug naar Leidschendam. 

 

Hoewel het maar een relatief kort tochtje was, bewijst de mountainbike vooral bij dit weer z'n meerwaarde. De banden trotseren elke waterplas of berg boomblaadjes. Ik cross overal doorheen, maar het voelt een stuk zwaarder dan op de racefiets. Twee uur fietsen met deels tegenwind en duintoppen is dan gewoon een hele mooie training. Zonder dat ik verkleum ben ik relatief snel weer thuis, maar wel helemaal uitgewaaid. Volgende week weer!

Gefietst: 45 km in 2 uur, windkracht 6, 12 graden en regen. Via de tunnelbak naar Clingendael, langs de golfbaan over de fietspaden naar de gevangenis in Scheveningen. Dan door de duinen naar Wassenaar en door tot aan de boulevard in Katwijk. Daar even wat drinken en dan door de duinen terug tot bij Meijendel. Dan via De Kievit terug naar de tunnelbak en Leidschendam.

Waar is die vos nou?

Zondag 8 november organiseren m'n vriendjes bij De Tol weer hun twee-wekelijkse vossenjacht en dit keer komt het mooi uit om mee te rijden. In de jacht draait alles om het volgen van pijltjes, het gooien van knijpertjes in een bak in de buurt van een pijltje en het vinden van een vos. Maar natuurlijk draait het eigenlijk maar om één ding: lekker fietsen!

Het vinden van bakken voor de knijpertjes blijkt niet mee te vallen. Er staan ultra-kleine bordjes met een 'k' (zie foto hierboven, zoek het bordje...) en dan moet je in de buurt van zo'n bordje nog de emmer zien te vinden. Helaas vind ik maar één van de vier emmers en dat is vooral omdat er een groep van twintig andere fietsers omheen staat.

 

Omdat het niet meevalt om de pijltjes te vinden, sluit ik me aan bij een grotere groep fietsers. Helaas blijken zijn de kortere B-route te rijden als we bij de splitsing komen. Ik dreig alleen verder te moeten, maar dan duikt mijn held op: Anton laat zich overhalen en rijdt lekker met mij de A-route.

 

Na een lange tocht van bijna 50km bereiken we het clubhuis. Helaas vinden we maar één emmer en zijn we bijna 45 minuten te laat voor de vos. Wel hebben we heerlijk gefietst door allerlei mooie paadjes rond Rijswijk, Wateringen en Delft. Ook al keren we zonder buit huiswaarts, het was een leuke tocht.

Gefietst: 50 km, van 10 tot 13.30 uur. Ongeveer 9-12 graden, windkracht 3, droog.