Ploegen in de poldermodder

Zaterdag 16 oktober is het droog, maar de weg is nat en dus pak ik de mountainbike om de Wijk en Wouden-route weer eens te rijden. Het begint al goed in de Leidschendammerhout, met ongelofelijk veel modder en binnen vijf minuten al natte voeten. Het stukje langs de A4 schrap ik eerst even, maar later probeer ik dit traditioneel natte stuk toch te rijden en dat valt erg mee. Er is één vrij kort stukje waar het echt te nat is, de rest van de route is vrijwel overal goed te rijden, al liggen er wel veel plassen. In de bergen heb je mountainbike-schoenen met versteviging voor rotsen. Is het niet eens tijd om voor deze natte polderroute mountainbike-laarzen te introduceren?

Hoewel ik de route al meerdere keren heb gereden, blijft het rond Leiden even zoeken naar de goede weg. Er staat een straffe wind, maar m'n nieuwe jack bewijst goede dienst: lekker winddicht en niet te zweterig. Daar ga ik nog veel plezier van hebben. 

Tussen Zoeterwoude en Stompwijk gaat de tocht over een mooi kerkpad met prachtige verre en lage luchten. Een hollandsche meester zou hier een fraai doek van weten te maken, ik behelp me met een  plaatje met de telefoon. Ook mooi en net wat sneller. 

Na een kleine drie uur rustig maar geconcentreerd rijden spuit ik m'n aluminium rosje weer schoon en spring ik zelf onder de douche. Mountainbiken is toch echt anders dan duurrijden, met de korte stukjes en geconcentreerd rijden. Het is jammer dat de route nog relatief veel asfalt bevat, want met de name de stukken van de weg af zijn verslavend mooi. Die flow wordt steeds onderbroken door het asfalt. Het zal wel niet te vermijden zijn in de drukke randstad, maar is wel jammer. 

Gefietst: zo'n 45km in 2.45 minuten. Droog, circa 10 graden, windkracht 4-5 tegen tot Leiden. Wel heel modderig en drassig, vanwege grote regenbuien in de nacht.

Voedingsleer en bloggen

Op zaterdag 9 oktober kan ik een korte rit meedoen met de toerclub, omdat ik in de middag nog een afspraak in Deventer heb. De groep rijdt richting Breukelen en dat betekent dat ik uitstekend mee kan rijden via Boskoop naar Woerdense Verlaat. Daar buiten Peter en ik af via Noorden. Het gesprek gaat al snel over gezond eten en voeding uit de oertijd. Maar ook onderwerpen uit 2010 zijn interessant: hoe kom je als kleine ondernemer aan je klanten en wat kan een blog voor je betekenen?

Voordat ik het weet staan we alweer bij Gelderswoude en rij ik de laatste kilometers nog lekker fit door naar huis. Een ritje van 95km voelt tegenwoordig kort. Kicken, het was twee jaar geleden nog ondenkbaar dat ik zo ver kon fietsen. Grappig om te beseffen hoe een nieuwe hobby al zo snel vertrouwd kan worden. Ook grappig om me af en toe te beseffen hoe kort ik eigenlijk nog maar fiets.

Te lang te weinig gereden

Zaterdag 2 oktober kan ik eindelijk-eindelijk-eindelijk weer eens een fatsoenlijke zaterdagrit rijden. De herfsttocht staat op het programma en doet z'n naam eer aan. Op een natte weg met hier en daar blaadjes rijden we weg. Al voor Stompwijk slip ik in een flauwe bocht (val gelukkig niet) en zo zit de schrik in m'n benen. Ik rijd onwennig en onhandig en stumper door de bochten. Na een paar kilometer besluit ik lekker achterin de kleine groep te gaan hangen, zo heeft de rest tenminste geen last van m'n beroerde bochtentechniek vandaag. 

Na een hele tijd fietsen over mooie dijkjes en paadjes herken ik een brug: zijn we nu pas bij Alphen? Inderdaad, we hebben een forse lus gemaakt en moeten nog een heel eind. Even zakt de moed me in de schoenen. Ik heb de afgelopen maanden vrijwel geen lange ritten kunnen maken. Is het niet beter om vanaf hier rustig met een lusje naar huis te rijden? Maar het rijden met de groep is veel te leuk om af te haken, dus rijd ik vrolijk verder mee.

Tot Oudewater gaat het heerlijk en dan stoppen we, met 72 km op de teller voor een goede koffie mét omelet. Het is zowaar nog net warm genoeg voor het terrasje. Nieuwsgierige toeristen staan ons vanaf het marktje te bekijken. Blijkbaar zijn we een mooie authentiek hollandse attractie, met onze fietsen en smerige gezichten van de opspattende modder.

Na Oudewater gaat het nog heel even lekker. Dan slaat het gebrek aan kilometers in de benen genadeloos toe. Ik zie borden die vermelden dat alles nog erg ver weg is (Gouda, Reeuwijk), terwijl ik er echt al doorheen zit. Ik zak naar achteren in de groep en doe wanhopig pogingen niet te ver achterop te raken. Gelukkig rijden we niet al te hard én hebben we de wind af en toe mee. Zo kan ik aanhaken en werk ik gestaag door. Gelukkig, Reeuwijk. Gelukkig, nog 3km naar Boskoop. Gelukkig, Boskoop. Gelukkig, de HSL. Gelukkig, Benthuizen! Hier kan ik met goed fatsoen afhaken en richting Stompwijk rijden, terwijl de groep doorgaat naar Zoetermeer.

Ik rijd het dorpje binnen en ga op zoek naar een supermarkt. Helaas ben ik vanochtend vergeten bidons mee te nemen. Een klein flesje AA biedt een beetje uitkomst, maar ik heb nu ERGE dorst. De supermarkt heeft prima sportwater en met een litertje zak ik op een bankje in de zon. Waarom zou ik hier eigenlijk ooit nog weer weggaan?

Na een kwartiertje raap ik al m'n moed bij elkaar. Er staat nog heel wat op het programma vandaag, zoals een verjaardag, dus is het toch handig om door te fietsen. Ik pak de fiets en rijd in slakkentempo het Benthuizen uit. Gelukkig zit de wind een beetje mee. Ik zet de fiets in een lekker lage versnelling en haal zo toch nog de 25km/uur. Rustig rijd ik langs 't Geertje, om bij Stompwijk een volgend drink-stopje in te plannen. Dan gaat het voor de wind door de weilanden van Stompwijk, over de A4 en over de Vliet. Ik bedenk dat via de weg naar Voorschoten écht de aller-aller-kortste route naar huis is. Dus neem ik die.

Als ik de straat in rijd zie ik trots dat ik toch 140km heb gefietst in 5 uur en 27 minuten. Dat was hartstikke zwaar, maar ook mooi. Eindelijk weer eens écht gefietst!

Regen bij Leiden

Zaterdag 25 september regent het heel even voordat ik richting club rijdt. Helaas valt er een kwartiertje later in Zoetermeer een flinke bui, het gevolg bij het clubhuis kun je raden: ik ben de enige!

Ik laat me niet kisten, heb ik eindelijk eens een zaterdag tijd, dan zal ik fietsen ook. Ik besluit een rondje Noordwijk te maken, maar bij Leiden moet ik even schuilen voor een buitje. Een kleine kilometer verder in het centrum van Leiden, krijg ik opnieuw een bui. Al schuilend check ik buienrader (wat de mannen in Zoetermeer die ochtend al vanuit huis hebben gedaan): er blijkt een aantal flinke buien op weg richting Noordwijk. Al starend naar buienrader besluit ik: óf ik wordt heel nat, óf ik rij terug naar huis. Ik besluit tot het laatste.

Tussen de buien door spring ik op de fiets. Grote regenwolken hangen boven de horizon en naderen me rap. Maar ik ben sneller! Ik spurt Leiden uit en rij op hoog tempo langs Voorschoten naar Duivenvoorde. Ik win het wedstrijdje van de wolken en zet ze op een ruime achterstand. Dan kom ik thuis aan met 41 km in de benen naar een anderhalf uur rijden. Teleurstellend kort, maar wel droog.

Ooievaars op dinsdag

Dinsdag 21 september baal ik van alle te korte ritjes uit de afgelopen weken én heb ik wat tijd om de werkdag te verzetten naar de avond. Dus pak ik in de loop van de ochtend lekker de fiets. Langs het vertrouwde Stompwijk rijd ik over de dijkjes en kerkpaden naar Benthuizen. Daarna langs de HSL naar Hazerswoude en langs Boskoop tot vlak voor Alphen. In de weilanden wandelt een prachtig stelletje ooievaars en dan moet ik natuurlijk weer even stoppen voor een mooi plaatje.

Dan rijd ik dwars door de polderpaadjes terug naar Zoeterwoude. Daar bedenk ik dat het te mooi is om al lijnrecht langs de Vliet naar huis te rijden, dus rijd ik terug richting Stompwijk en dan opnieuw tussen de weilanden door naar huis. Even 2.28 minuten gereden en 56km op de teller. Het is weer niet heel ver, maar voor een doordeweekse solorit wel helemaal de moeite waard.

Korte zonnige zaterdagrit

Zaterdag 11 september kan ik kort met de groep mee, vanwege een familiefeestje in de Achterhoek in de middag. Via mooie paadjes rijden we om Delft naar Schiedam. Daar verlaat ik de groep en toer ik dwars door het centrum van het zaterdagse Delft en dan langs de Vliet naar huis. Het was een kort maar heerlijk ontspannen ritje, in de lekkere nazomerzon. Zo is fietsen wel heel relaxed! Na 66 km en 2.28 parkeer ik de fiets thuis weer in de schuur.

Snel even rijden

Zaterdag 4 september, 33km in 1.25 minuten

Lekkere zomeravondrit door de duinen

Dinsdagavond 31 augustus rijden we met de club een lekkere avondrit. Met pittig tempo via Wassenaar door de polders naar Katwijk en dan op hoog tempo zigzaggend door de duinen weer naar Wassenaar en dan naar huis. Even lekker 60 km wegtrappen in iets meer dan 2 uurtjes, zo lekker kan een zomeravondje zijn!

Dit is géén herfst, maar nazomer!

Op woensdag zit je nog lekker buiten te lunchen, op zaterdag is het écht weer voor de mountainbike. De weg is me te nat voor een groepsrit en na weken racen rijd ik plots weer op die andere fiets. Omdat ik er al in maanden niet meer ben geweest, begin ik lekker in het Buytenpark in Zoetermeer op het moutainbike parkoers. Het bos is nat en hier en daar erg modderig, maar over het algemeen goed te doen. Wel ben ik het mountainbiken flink verleerd. Al fietsend ontdek ik het weer: bril af want die beslaat, zadel veel lager en waar zijn die spieren voor de krachtige beklimming van heuvels ook alweer gebleven?

De steile heuvels aan de andere kant geven meer problemen: ik bedenk dat ik m'n 'asfaltbandje' er nog om heb zitten en slip genadeloos door de modder als het te stijl wordt. Dat is dan een mooi excuus om voor vandaag de echte heuvels te ontwijken en te kiezen voor de glooiende paadjes. Aan de achterkant ontdek ik er daar nog heel veel van die ik nog nooit eerder heb gereden. Zo heeft een verkeerde band toch nog nut.

Trouwens: wist je dat je met de goede band ook gewoon op één wiel kunt mountainbiken? Het ziet er spectaculair uit, maar je schijnt er zelfs een transalp mee te kunnen rijden, zo wordt me verzekerd door de rijder op de éénwieler die vrijwel alle paadjes gewoon kan rijden. Tof!

Gefietst: 25km in 1.42 minuten. Ongeveer 17 graden, eerst droog maar later een flinke bui. Op het parkoers in het Buytenpark, daarna via Stompwijk over de A4 en langs de Vlietlanden naar de Leidschendammerhout voor een stukje crossen in het bos.

Gewoon een lekker zaterdagrondje

Zaterdag 21 augustus is het hoog tijd om weer eens met de fietsclub me te rijden. Zonder lekker arriveer ik net op tijd bij de club. De wind lijkt van allerlei kanten te komen en met name op de kale kerkpaden is het voor mij hard werken om niet te lossen uit het wiel van de voorganger. In stilte prijs ik alle tegenliggers, waardoor de groep even vaart moet minderen en ik weer kan aanklampen. Met een windje dat niet te onderschatten is, rijden we via Moerkapelle en honderden binnenweggetjes door de polders naar 't Noorden voor de koffie.

Ook op de terugweg blijft de wind wisselvallig. Af en toe is het heerlijk rijden, dan weer werk ik me een slag in de rondte (en pijn in m'n rug) om er niet 'af te waaien'. Ik merk dat m'n basis er nog wel is, maar dat ik toch in de zomer weinig heb gereden. Dat wordt de komende weken even werken om weer bij te komen bij de groep. 

We rijden richting Zoeterwoude en ik peins wat wijsheid is: vanaf hier alleen naar huis rijden via de kortste route maar ook met de wind van de zijkant tegen? Of verder mee richting Zoetermeer en dan het laatste stukje vol tegen de wind in alleen rijden? Ik kies voor het laatste en dat blijkt een goede keus: de heren rijden nog een extra rondje door de polder, waardoor ik bijna tot Stompwijk met de groep uit de wind kan rijden.

Zodra de groep uit zicht is, komt het moment van de waarheid. Ik stort neer in het gras bij Stompwijk en rust lekker uit. Tijd voor wat drinken, de laatste boterham en gewoon wat peinzen aan de waterkant. Na die stop heb ik weer genoeg energie en rijd ik het laatste stukje rustig uit. Het was weer mooi!

Gefietst: 115km in 4.17 minuten. Droog, zonnig en deels bewolkt, circa 22 graden. Windkracht 3-4.