Dit is géén herfst, maar nazomer!

Op woensdag zit je nog lekker buiten te lunchen, op zaterdag is het écht weer voor de mountainbike. De weg is me te nat voor een groepsrit en na weken racen rijd ik plots weer op die andere fiets. Omdat ik er al in maanden niet meer ben geweest, begin ik lekker in het Buytenpark in Zoetermeer op het moutainbike parkoers. Het bos is nat en hier en daar erg modderig, maar over het algemeen goed te doen. Wel ben ik het mountainbiken flink verleerd. Al fietsend ontdek ik het weer: bril af want die beslaat, zadel veel lager en waar zijn die spieren voor de krachtige beklimming van heuvels ook alweer gebleven?

De steile heuvels aan de andere kant geven meer problemen: ik bedenk dat ik m'n 'asfaltbandje' er nog om heb zitten en slip genadeloos door de modder als het te stijl wordt. Dat is dan een mooi excuus om voor vandaag de echte heuvels te ontwijken en te kiezen voor de glooiende paadjes. Aan de achterkant ontdek ik er daar nog heel veel van die ik nog nooit eerder heb gereden. Zo heeft een verkeerde band toch nog nut.

Trouwens: wist je dat je met de goede band ook gewoon op één wiel kunt mountainbiken? Het ziet er spectaculair uit, maar je schijnt er zelfs een transalp mee te kunnen rijden, zo wordt me verzekerd door de rijder op de éénwieler die vrijwel alle paadjes gewoon kan rijden. Tof!

Gefietst: 25km in 1.42 minuten. Ongeveer 17 graden, eerst droog maar later een flinke bui. Op het parkoers in het Buytenpark, daarna via Stompwijk over de A4 en langs de Vlietlanden naar de Leidschendammerhout voor een stukje crossen in het bos.

Gewoon een lekker zaterdagrondje

Zaterdag 21 augustus is het hoog tijd om weer eens met de fietsclub me te rijden. Zonder lekker arriveer ik net op tijd bij de club. De wind lijkt van allerlei kanten te komen en met name op de kale kerkpaden is het voor mij hard werken om niet te lossen uit het wiel van de voorganger. In stilte prijs ik alle tegenliggers, waardoor de groep even vaart moet minderen en ik weer kan aanklampen. Met een windje dat niet te onderschatten is, rijden we via Moerkapelle en honderden binnenweggetjes door de polders naar 't Noorden voor de koffie.

Ook op de terugweg blijft de wind wisselvallig. Af en toe is het heerlijk rijden, dan weer werk ik me een slag in de rondte (en pijn in m'n rug) om er niet 'af te waaien'. Ik merk dat m'n basis er nog wel is, maar dat ik toch in de zomer weinig heb gereden. Dat wordt de komende weken even werken om weer bij te komen bij de groep. 

We rijden richting Zoeterwoude en ik peins wat wijsheid is: vanaf hier alleen naar huis rijden via de kortste route maar ook met de wind van de zijkant tegen? Of verder mee richting Zoetermeer en dan het laatste stukje vol tegen de wind in alleen rijden? Ik kies voor het laatste en dat blijkt een goede keus: de heren rijden nog een extra rondje door de polder, waardoor ik bijna tot Stompwijk met de groep uit de wind kan rijden.

Zodra de groep uit zicht is, komt het moment van de waarheid. Ik stort neer in het gras bij Stompwijk en rust lekker uit. Tijd voor wat drinken, de laatste boterham en gewoon wat peinzen aan de waterkant. Na die stop heb ik weer genoeg energie en rijd ik het laatste stukje rustig uit. Het was weer mooi!

Gefietst: 115km in 4.17 minuten. Droog, zonnig en deels bewolkt, circa 22 graden. Windkracht 3-4.

Lek en te laat

Zaterdag 14 augustus trap ik vol goede moed naar de fietsclub, als ik merk dat m'n band langzaam leeg loopt. Snel bijpompen heeft even effect, maar na twee keer bijpompen loopt de band toch te snel leeg. Ik besef dat ik de starttijd van 9 uur niet ga halen en verwissel de band. Dat schiet niet op, want reserveband is ook lek! Er zit niks anders op dan het thuisfront te bellen en me naar de fietsenmaker te laten rijden. Maar... het is veel te lekker weer om niet te rijden. Dus na anderhalf uur, drie nieuwe binnenbanden en een nieuwe buitenband fiets ik alsnog weg.

Door de polders gaat het naar Boskoop (zonder mooi koffieterrasje) en dan naar Alphen. Ik mis de groep, want het is saai om alleen te rijden en ook mis ik nu alle mooie paadjes en koffietentjes die de voorrijders blindelings weten te vinden. Zo'n ritje alleen rijden laat je weer beseffen welke eenvoudige geneugten het fietsen in een groep met zich meebrengt.

Gelukkig is het heerlijk fietsweer en rijd ik in de zomerzon relaxed door de polders via Zoeterwoude en de Vliet weer terug naar huis. Zonder lek en met een stop voor een lekker ijsje in de Weipoort.

Gefietst: Zo'n 80 km. Zonnig en circa 21 graden, droog.

Ai, zakelijke afspraak valt uit

Dinsdag 10 augustus heb ik een zakelijke afspraak in Hilversum die op het laatste moment wordt afgezegd. Ai, dat betekent een hele vrije ochtend. Ik besluit dat ik die het beste op de fiets kan invullen en fietsmaatje Paul haakt met groot enthousiasme aan.

Via Stompwijk rijden we naar Benthuizen en dan pakken we de rustige paden langs Hazerswoude om in Boskoop een koffie te doen. Hoe karakteristiek: in dit kwekersdorp staan zelfs op het terras van de locale koffietent 75 jaar oude spaanse olijfbomen te koop!

Na de koffie duiken we de kleine paadjes in en rijden we onder de grote N-weg door de polder. We koersen een heel eind, maar de verwachte tegenwind blijkt erg mee te vallen. Is het inderdaad windstil geworden, of zijn m'n benen door het klimmen zo gewend aan zwaar rijden dat ik de wind niet voel? Feit is dat ik opvallend fris op de fiets zit, ook al heb ik de vorige dag nog 5km hard gelopen (oude liefde roest niet, m'n knieën helaas wel).

We weten om beurten een mooi paadje en verrassen elkaar met kruisingen die naadloos uitkomen op nog mooiere paadjes. We zien hazen, fazanten, roofvogels en heel veel eindeloos groene weilanden. Soms is het leuk om ver weg te fietsen, maar dicht bij huis is er ook het nodige te bewonderen. Moet je alleen wel af en toe een zakelijke afspraak hebben die uitvalt...

Gefietst: 58 km in drie uren. Droog, circa 18 graden, windkracht 4 de heenweg mee en de terugweg vrijwel niet tegen. 

Yorkshire countryside

Donderdag 5 augustus zijn de pootjes weer hersteld van de onverwacht barre tocht naar Meadow Hell en ga ik een echt tochtje mountainbiken met cricketmoeder Annemieke. We worden met de auto afgezet bij het Ladybower en Derwent reservoir en rijden een prachtig rondje rond het water. Wel blijkt de tocht een stuk korter dan we hadden gedacht. We beginnen dus alvast aan de weg naar Sheffield en houden bij de eerste lekker locale pub een lunchpauze. Na de badkuip met tomatensoep besluiten we om alvast een stuk terug te rijden. Dat gaat zo voorspoedig dat we onze taxi-vader afbellen en de hele tocht naar Sheffield terugrijden. Het gaat deels langzaam (klimmen) en deels lekker vlot (dalen met wind in de rug), zodat er ruim op tijd weer bij het cricketveld aankomen.

De tocht is typisch engels fietsen. Deels over prachtige onverharde paden en prachtige wilde natuur. Maar deels ook langs een drukke grote weg, zonder aparte fietsstroken. Gelukkig kunnen we dat laatste beperken tot een paar mile, terwijl we wel flink wat onverharde routes weten te vinden. Met name de paden rond de boerderij (door een hek, om de paarden heen, weer door een hek) spreken tot de verbeelding. Ook de rijpe zoete bramen onderaan een klim spreken me aan.

Gefietst: zo'n 35 km, waarvan 20km rond het reservoir en 15 km terug naar Sheffield. Deels vlak, af en toe een flinke klim. Grotendeels wind mee, droog, ongeveer 18 graden. 

De tocht naar Meadow-hell

Maandag 2 augustus zit ik vanwege een cricketweek met m'n zoontje in Sheffield. Via een tante van een teamgenootje leen ik een mountainbike. Voor de eerste dag is het doel vrij 'casual': op naar de Apple store die aan de andere kant van de stad ligt. Een paar uur rijden later wordt het me duidelijk dat 'casual' een duidelijke onderschatting van de tocht is. Het winkelcentrum Meadow Hall kun je bereiken via een mooi vlak fietspad langs een kanaal. Je kunt echter ook als een dolle door de stad rijden, waardoor je zo'n 20 hellingen extra meepikt. Drie keer raden wat ik heb gedaan...

Al snel bij binnenkomst in de shoppingmall blijkt waarom het hier Meadow Hell wordt genoemd: het is een herrie, het is warm en vreselijk druk. Niet echt mijn beeld van een gezellig dagje winkelen. Als blijkt dat de Apple Store de begeerde iPhone 4 niet op voorraad heeft, spring ik snel weer op de fiets. Nu is het pad langs het kanaal wel goed te vinden en via mooie fietspaadjes langs water en industrieel erfgoed peddel ik terug naar de stad.

Dan begint de echte uitdaging. Het cricketveld blijkt bovenop een helling te liggen en die is in twee woorden samen te vatten: lang, steil! Bovendien is het jammer dat de voorste derailleur het niet doet en ik dus m'n kleinste voorblad mis. Ik begin aan een lange warme klim en begrijp met elke omwenteling van m'n pedalen beter waarom fietsen me niet werd aangeraden: dit is niet zo briljant leuk fietsen. Dapper hou ik echter vol en na een stug half uur trappen zijn m'n kuiten volledig volgelopen, maar heb ik m'n missie volbracht. Bij het afstappen voel ik al dat m'n pootjes de komende dagen graag beneden aan de heuvel willen shoppen. Echt mountainbiken zit er nog even niet in en voor de reis naar het cricketveld ga ik de komende dagen de bus of de auto gebruiken. Hoe je een casual fietsritje totaal kunt onderschatten!

Gefiets: Twee keer circa een uur door Sheffield, waarvan beide keren met steile heuvels. Ongeveer 20 graden, droog, windstil.

Rondje Torpedoloods

Zaterdag 31 juli is het lekker fietsweer. Met de toerclub Zoetermeer rijden we langs Delft door ontelbaar veel kleine polderpaadjes. Ik wordt geplaagd door honger, maar hou stug vol. Er zal zo vast iemand lek rijden en dan kan ik even een boterhammetje van de bagagedrager pakken. Helaas gaat het plaag-duiveltje met dit verlangen aan de haal. De hele rit rijdt er niemand lek... tot ikzelf 2km voor de koffiestop een platte achterband heb. Ik beloof mezelf plechtig dat ik nóóit meer om een lekke band zal vragen, luister naar wijze eetadviezen terwijl de mannen zich over m'n band ontfermen en binnen drie minuten rijden we alsnog verder naar de koffie in de sfeervolle Torpedoloods.

Met een lekker windje in de rug rijden we door de duinen via Hoek van Holland, Monster en Kijkduin naar Scheveningen. Dan rijden we door de stad, waarna we bij de gevangenis lekker weer de duinen in duiken voor een tweede stukje heuvels. Via Wassenaar en Voorschoten rijden we terug en al na 102 km zit de tocht er op. Ik merk dat m'n conditie nog steeds heel aardig is, ook na drie weken zomervakantie. Al kun je een 100 km met makkelijk weer nog geen echte test noemen. Lekker rijden was het in elk geval wel. Soms zijn de gewone dingen van thuis na een vakantie weer extra leuk. Een rondje fietsen hoort daar zeker bij!

Gefietst: 102 km in 3.45 minuten. Vanaf Zoetermeer via Delft naar Hoek van Holland. Daarna via Monster, Kijkduin, Scheveningen en Wassenaar naar Voorschoten en Leidschendam.