Hard gaat steeds makkelijker

Zaterdag is het lekker droog en dat betekent: op pad met Toervereniging Zoetermeer. Via oneindig veel nieuwe onbekende weggetjes blijken we plots in Moerkapelle te zijn. Daar gaat de weg verder door paadjes, polders en dijkjes. Na een hele tijd fietsen herken ik het traject rond Stolwijk (zie 'Zakenlunch in Gouda' van 4 maart op de blog). Dat is echter maar van korte duur. Al rap duiken we weer nieuwe paadjes in en voor de koffie hebben we weer een heerlijke traditionele locatie onder Lekkerkerk.

 

Na de koffie rijden we richting Krimpen aan de ... Lek! Nee, het is aan de IJsel maar we rijden Lek. Mooi even een momentje om een paar plaatjes te maken van de stoere fietsers voor prachtige gouden herfstbladeren en een zonovergoten dijkje waar rap een band wordt gerepareerd.

Daarna wordt het echt genieten. We rijden over relatief brede dijkjes waar auto's prima kunnen passeren en wij dus op volle snelheid met een licht windje in de rug op vaart komen. Het tempo ligt continu ruim boven de 30 km/uur en... dat kost me geen enkele moeite! Ik merk dat de langere en snellere tochten met m'n nieuwe vriendjes van de Toervereniging Zoetermeer beginnen te wennen. We rijden een prachtige route langs heel veel mooie paden, wegen en dijkjes. De lucht is strak-blauw en de temperatuur klimt langzaam naar 15 graden. Wat is fietsen leuk! Ik besluit dat ik na vandaag officieel fietsverslaafde ben. Dit is genieten, dit is top!

Bij het binnenrijden van Leidschendam over het bruggetje bij Sijtwende kijk in naar rechts. He, wat is dat nou? Stomverbaasd blijf ik staan en rijd ik terug. Midden tussen de gele silo's van het zandbedrijf en de grauwe jaren'70 flats zie ik aan de horizon iets bijzonders: een pitoresk stukje Leidschendam! Mijn woonplaats blinkt helaas uit in fantasieloze bebouwing en een afschuwelijk winkelcentrum (ja, Leidschenhage, ik bedoel natuurlijk jou). Maar hier, aan de Vliet na een prachtige fietstocht zie ik zelfs de schoonheid in Leidschendam. Het moet niet gekker worden.

Gefietst: 110 km in 3.55 uur. Temperatuur 10-15 graden, droog en zonnig. Windkracht 3 vanuit het zuid-oosten. Tot slot weer een mooi plaatje van de gereden route, met dank aan Pim die ze elke zaterdag keurige op Bikely zet. Hier kun je de route downloaden om hem zelf te fietsen.

Fietsen om nooit meer naar huis terug te gaan

Op woensdag krijg ik het eindelijk weer eens voor elkaar om het werk even aan de kant te zetten en lekker te gaan fietsen. Om half negen spring ik op de fiets en onderweg besluit ik door de vertrouwde polders naar Hazerswoude te rijden. Het is hoog-herfst: overal liggen blaadjes op de weg en de bomen zijn plots een stuk kaler dan vorige week. De oogst is binnen gehaald en de zwarte kleigrond ligt in grote brokken op de kale akkers.

Na Hazerswoude draai ik naar het noorden en rijd ik via een paar mooie nieuwe paadjes (knooppuntenbord in Hazerswoude bedankt voor de tips!) ten zuiden van Alphen aan de Rijn door de polders richting Zoeterwoude. Het is prachtig zonnig en licht, vrijwel windstil en zo'n 12 graden terwijl het langzaam opwarmt. De polder zijn zo ruim, zo stil en zo licht. Ik moet onderweg even stoppen om de kopjes van de paddenstoelen vast te leggen en kijk verwonderd om me heen. Wat is het hier mooi, wat is het geweldig om fietser te zijn!

 

Gefietst: 50 km in 1.55 minuten. Windkracht 1-2, circa 10-12 graden en droog en zonnig. Via de oude weg naar Nootdorp, linksaf door Leidschenveen en dan langs de grote weg naar Snow World in Zoetermeer. Dan via de boerenweg naar Stompwijk en daar langs de meest linkse dijkweg naar 't Geertje. Door naar Gelderswoude en tussen de weilanden naar Bodegraven. Dan via de binnenwegen naar Hazerswoude en via kleine fietspaden ten noorden van Hazerswoude door de polders. Onder Alphen aan de Rijn langs door de polder naar Zoeterwoude. Dan via de mooie boerenpaden rond Wilsveen naar Stompwijk. Dan een uitdaging: over de lange klinkerweg vanaf het begin van Stompwijk helemaal door tot aan de tunnel in Leidschendam en dan via de Vliet weer naar huis.

Spelen in de modder

Het is vrijdagavond. Regen slaat tegen de ruiten. Eén blik op de weersvoorspelling voor zaterdag maakt de veel duidelijk: ik ga zaterdagochtend niét op de smalle bandjes met de toerclub rijden. Eén telefoontje maakt nog meer duidelijk: Paul en Joep hebben veel zin om zaterdag met de mountainbike op pad te gaan. Een mooie gelegenheid om zoontje Floris ook de fiets op te slepen, na een week van weinig voetbaltraining en een overvloed aan energie.

Na een rondje glibberen door het bos gaan we fietsen op het uitgestrekte terrein op de heuvels. Daar is het heerlijk rijden. De regen is overgegaan in zachte miezer en er hangt een lichte mist over de weilanden. Overal ruikt het naar herfst. Je snapt niet waarom er niet veel meer fietsers zijn. Wat doet iedereen vanmiddag thuis of in het winkelcentrum?!

Hoewel de jongens nog klein zijn, rijden ze al een stuk sterker dan voor de zomer. Joep weet indrukwekkende heuvels te beklimmen met z'n kleine pootjes en wij zeggen tegen elkaar "dat hij natuurlijk ook weinig gewicht mee hoeft te torsen". Ondertussen zijn we stikjaloers op zijn talent!

Na een paar prachtige rondjes rijden we via 'de boerenweg' naar Stompwijk en dan over de A4 naar de Knip. waar we de weg langs de Vliet nemen en de jongens lekker opjutten voor wat sprintjes naar huis. De mannetjes zijn total loss en wij hebben heerlijk van de herfstlucht genoten. Soms is een tochtje van 25 km ook buitengewoon de moeite waard.

Gefietst: 25 km, waarvan 10 km op het parkoers in Zoetermeer. Ongeveer 14 graden, windkracht 2-3, lichte motregen.

De wet van 14 graden

Zaterdag 17 oktober is het de dere keer dat ik me aansluit bij TC Zoetermeer, de snelle jongens. Net als drie weken geleden rijden we weer naar Noordwijkerhout, maar nu via een iets andere route. Ik kom de hele weg op bekende plaatsen, maar die worden onderling met elkaar verbonden door wegen die ik absoluut nog niet ken. Ik heb steeds geen flauw idee waar ik ben, waarna ik plots op een bekend kruispunt aankom vanaf een totaal andere kant dan ik gewend ben, een grappige ervaring.

Het is vandaag lekker weer. In de ochtend is het al zo'n 11-12 graden (in tegenstelling tot de koude nachten in het midden van de week) en ik besluit dat een korte broek warm genoeg is. Daar zijn de ervaren fiets-heren het echter helemaal niet mee eens. Hoewel ik m'n benen nog keurig heb onthaard voordat ik op de fiets stapte, is het commentaar niet van de lucht. Het is Kouder Dan 14 Graden En Dan Fiets Je Niet Met Blote Benen! Helaas blijk ik deze fietswet nog niet te kennen en ik verontschuldig me voor m'n blote pootjes. Verschillende heren hebben op m'n benen mierentietjes gezien (dit is waarschijnlijk wielrentaal voor kippenvel) en zo merk ik: deze mannen ontgaat niets! Ik zal voortaan m'n beenstukken aandoen. Na de koffie stijgt de temperatuur naar een comfortabele 16 graden en fiets ik inderdaad wel lekkerder nu het net wat minder koud is. Maar... zouden de mannen het nu niet erg warm hebben, in al die lange broeken?

Hoewel de tocht grotendeels door de wijdse polders gaat, hangt overal de geur van herfst in de lucht. Het ruikt naar bladeren, nattigheid en haardvuur, heerlijk! Veel bomen zijn nog groen, maar toch begint er hier en daar al wat blad te vallen. Hoewel de groep houdt van flink hard rijden, zorgt voorrijder André voor een veilig kalm tempo in alle bochten met blad of nattigheid. Tel daar bij op dat hij prachtige routes weet te vinden met weinig verkeerslichten en veel brede fietspaden en je begrijpt: deze voorrijder scoort nu al pluspunten bij mij.

Vandaag merk ik dat ik dit niet voor het eerst doe. De eerdere twee ritten met de mannen en de pittige mountainbike-training van vorige week werpen hun vruchten af. Het grootste deel van de rit rijd ik makkelijk mee en maar heel af en toe moet ik werken om bij te blijven, wat een lekker gevoel dat het zo makkelijk gaat!

Gereden: 111 km in 3.57 minuten. Ongeveer 12-16 graden, windkracht 3 NW (heenweg tegen). 

Met dank aan Pim Clotscher voor het uploaden van de route, daar maak ik graag gebruik van: 

TV Z'77 ZATERDAGRIT 17-OKT-2009

Share your bike routes @ Bikely.com

Een Fiets Uit De Doos!

Als beginnende fietser gaat er een hele nieuwe wereld voor je open en het valt niet altijd mee om hierin je weg te vinden. Gelukkig zijn er dan ervaren fietsers en bladen die je de weg wijzen of goede lessen geven. Eén van die lessen is: Koop Geen Fiets Uit De Doos!

Een fiets uit de doos is dom. Een fiets uit de doos is taboe. Hoewel een fiets uit de doos financieel erg aantrekkelijk kan lijken, geeft het niets dan ellende. Een fiets uit de doos, is namelijk een standaard fiets die je bestelt zonder ervaren fietsenmaker die eerst uitgebreid je maten opneemt, waarna hij je nieuwe stalen ros precies op maat voor je afstelt.

Een fiets uit de doos mag dan wel goedkoop zijn, uiteindelijk is het duurkoop. Want zonder goede afstelling zal je nieuwe fiets nooit goed rijden, hoe mooi de derailleurs of wielen ook zijn. Je krijgt pijn in je onderrug, pijnlijke polsen of een stijve nek. Als beginnende fietser begreep ik al snel dat dit niet is waar ik naar op zoek bent en al snel prent ik mezelf in: ik ga nooit een fiets uit de doos kopen.

Dan dient de realiteit zich aan. Die realiteit ziet er uit als een aardige fietsenwinkel in het centrum van Den Haag waar ik incidenteel m'n oude stadsfiets wel eens voor een beurt bracht. Nu blijkt plots dat die winkel ook een hele mooie serie Trek-fietsen op voorraad heeft. In die voorraad zit één bijzonder model: een damesracefiets van het vorig jaar die met een flinke korting wordt aangeboden.  Ik informeer naar de framemaat en de winkelier weet me te overtuigen: "Die past echt helemaal bij jou, ga er maar eens op zitten". Voorzichtig rijd ik vervolgens een klein rondje op die wiebelige fiets met ultradunnen bandjes door de drukke stad vol tramrails. Het is de eerste keer dat ik echt op een racefiets zit, ik heb geen idee waar ik op zou moeten letten...

In de winkel informeer ik nog eens voorzichtig: "Past deze fiets echt wel bij mij", maar de fietsenmaker hoort de ondertoon van hebzucht in m'n stem, terwijl ik zelf al sta te plannen of ik deze fiets misschien vanmiddag al mee naar huis kan nemen, zodat ik morgen al kan rijden. Kortom: ik ben verkocht! De fietsenmaker mompelt nog iets over "ervaring met hoe mensen op een fiets zitten" en ik verzin een volgende kritische vraag: zou de fiets vandaag nog klaargemaakt kunnen worden?

Wat volgt kun je op de allereerste berichtjes van januari op dit blog lezen: de fiets gaat inderdaad nog dezelfde middag mee naar huis en ben een nieuwe hobby rijker op m'n eigen fiets (uit een doos, maar daar denk ik lekker niet meer over na).

M'n carriere als fietser verloopt voorspoedig. Na de nodige rondjes in de winter door weer en wind sluit ik me in het voorjaar aan bij het plaatselijke fietsclubje. Dat bevalt uitstekend en zodra de zomer ten einde loopt zoek ik een nieuw fietsclubje zodat ik ook op de zaterdagen kan rijden. Dan blijk ik naast echte fietsers te rijden. Er wordt gevraagd of ik m'n fiets wel eens goed heb laten afstellen en ik mompel wat vaags van "ervaring met hoe mensen op een fiets zitten". Toch krijg ik een welgemeend advies mee: laat die fiets eens goed afstellen!

Nu heeft m'n racertje op dat moment een kleine slag in het achterwiel en ik besluit om hem voor een kleine beurt weg te brengen naar de racefietsspecialist in de buurt waar ik in het voorjaar ook een mountainbike heb gekocht (zie berichtjes van mei op dit blog).

De specialist belooft m'n fiets goed na te kijken en nu wel helemaal op goed af te stellen. M'n exacte maten zijn met allerlei excentrieke hulpmiddelen al eens opgemeten. Het computersysteem wordt opgestart en mijn maten worden uit de database gehaald, geprint en aan m'n fiets geplakt. Hier wordt niets aan het toeval overgelaten, hier hebben ze het niet over "ervaring", maar wordt er keihard gemeten. Met een gerust gevoel verlaat ik de zaak. Nu kan niemand bij de toerclubjes meer wat van m'n fiets zeggen!

Die avond kom ik vol verwachting de werkplaats binnen. We praten over de reparaties die nodig waren en ik vraag heel benieuwd naar wat er uiteindelijk allemaal nog op maat aan m'n fiets afgesteld moest worden. Het antwoord van de racefiets-expert-met-al-m'n-maten-in-het-computersysteem is verbijsterend: "HELEMAAL NIETS, hij stond al perfect voor jou afgesteld!"

Nat, vies en heel moe

Op zaterdagnacht 10 oktober regent het pijpenstelen en ik besluit m'n racefiets een rustdag te gunnen en pak de mountainbike uit de schuur om nu eindelijk eens dat veelbelovende parkoers bij Bergschenhoek te verkennen. Onderweg beginnen de bomen prachtig herfsbruin te kleuren, wat wordt onderstreept door lekkere herfstbuien.

Via m'n favoriete Delfste Hout fiets ik richting Pijnacker en vandaar gaat het door naar Berkel. De dag begint goed: tussen de buien door fiets ik droog naar Bergschenhoek en nestel me lekker in een koffietent annex pizzeria. Ik zit nog geen twee minuten wanneer de hemelsluizen zich openen; hoezo timing?

Dan is het toch nog even zoeken om het parkoers te vinden en drijven er in de verte nog wat onweersbuien langs. Met ruim 30km in de benen begin in aan het parkoers. Dat blijkt te bestaan uit een klein kronkelrondje door een steil bos, aangevuld met wat langere tracks langs een heuvel. Het bos rijd ik twee maal, maar op de langere tracks krijg ik het moeilijk. M'n benen zijn moe en willen niet meer omhoog, maar omlaag gaat ook niet lekker meer.

Ik besluit aan m'n 'wind mee' terugtocht te beginnen, maar helaas heeft de wind hetzelfde besloten en is deze flink gedraaid. In plaats van mee, heb ik de wind vol tegen en gaat het ook nog eens flink harder waaien. Ik moet nog 25 km terug naar huis klunen en mis m'n vriendjes van het Zoetermeerse peloton. Eenzaam en alleen sukkel ik op de brede banden door koude regenbuien. Door alle modder in Bergschenhoek ben ik smerig en ik krijg menig verbaasde blik van tegenliggers. Het was vandaag superzwaar, maar wel tof. Het parkoers in Bergschenhoek was heel mooi en de lange rit was al met al een pittige training.

Gefietst: 70 km, waarvan zo'n 10 km op het moutainbike-parkoers. Flinke wind kracht 4-5 zijwind op de heenweg en vol kracht 6 tegen op de terugweg. Regenachtig, ongeveer 15 graden.

Even tussen de hoestbuien door fietsen

Het einde van de week slaat de keelpijn, oorpijn en schorre stem stevig toe, dus besluit ik op zaterdagochtend niet met de club mee te fietsen. Ik pak de videocamera om een paar mooie voetbalfilmpjes bij zoonlief te maken en stap in de middag op de fiets om zelf een rondje te rijden.

Vanwege de matige fitheid en stormachtige wind kies ik voor een kort rondje door de duinen (wind mee!) en Wassenaar-Voorschoten-Leidschendam (vol wind tegen en dus heel laag tempo). Al met al is het heerlijk om weer even van het mooie land te genieten en lekker uit te waaien. De keelpijn verdwijnt bij toverslag door de zoute zeewind en ik waai even heerlijk uit.

Gefietst: 31 km in 1.15 minuten. Windkracht 6-7, droog en 15 graden.