Luie zondagmiddag met de filosofie van de heuvel

Na het Sinterklaasweekeinde is het weekeinde daarna altijd opnieuw druk met feest en kado's: ik ben jarig. Helaas is het dat weekeinde voor het eerst sinds twee maanden fantastisch fietsweer, maar zit de agenda te vol om een paar uur vrij te maken om te fietsen. Dan is er een prachtige troost: ik heb voor m'n verjaardag 'De filosofie van de heuvel' gekregen.

Dit is een boek over fietsen, zoals fietsen ook kan zijn: Wel een doel (Rome), maar dat doel dient vooral om de weg er naartoe mogelijk te maken. De fietsen: een mountainbike (een gele) en een oude racefiets die voor minder dan €100 kon worden aangeschaft. Verder twee fietstasjes, een rugzakje en een creditcard. Je stapt in Leiden op de fiets en begint richting Zoetermeer te rijden en dat is het begin van de weg naar Rome. Zo eenvoudig kan fietsen zijn. Wil je meer over het boek weten, dan kun je hier het eerste hoofdstuk lezen.

Ik blijk een kilometervreter, niet alleen op de fiets maar ook op de bank. Voordat ik het weet heb ik al 865 kilometer afgelegd en ben ik op het traject van Dijon naar Beane. Daar besluit ik dat het welletjes is. Het leven is geen wedstrijd en ook het lezen van een mooi boek over fietsen is geen wedstrijd die je zo snel mogelijk moet afronden. Dit boek smaakt als een goed glas bier of een uitstekende champagne (onderwerpen die overigens opvallend vaak worden besproken voor een boek over fietsen). Hier moet ik langzaam van gaan genieten. Ik neem mezelf voor om nu te stoppen en voortaan maximaal 1 hoofdstuk per dag te lezen. Nadat ik nog even smokkel en weer drie hoofdstukken lees, leg ik het boek echt weg.

Lezen over fietsen is minstens zo leuk als zelf fietsen. Hoewel het prachtig fietsweer is, is het nog mooier om op de bank te liggen en te lezen over een dichter/filosoof en fotograaf die een fietstocht maken. Zoals het motto van m'n blog ook aangeeft: 'het gaat niet om de techniek en gadgets van je fiets, maar om wat je met je fiets doet'.

Gefietst: 0 km, op de bank thuis. Droog, circa 10 graden en prachtig zonnig.

Gewoon maandagochtend

Na de lange smokkeltocht naar Barneveld is het de hele week donker, nat, koud en druk met klussen voor klanten, Sinterklaasinkopen en pakjesavond. Maar dan wordt het maandag, breekt de nieuwe werkweek aan en heb ik werkvacuum. Een werkvacuum is een dagje midden tussen allerlei drukke klussen in, waarin je even niets hoeft te doen. De vragenlijst zijn geprogrammeerd, het onderzoek loopt en een rapportage kun je nog niet maken. Geen noodzaak voor acquisitie, want er is werk genoeg. Alleen is er vandaag even niet zo veel te doen. Tijdens zo'n werkvacuum komt het uitstekend uit dat je freelancer bent (lees: geen baas die wil dat je op kantoor zit) en dat je van fietsen houdt.

Ik pak dus op maandagochtend lekker de mountainbike en rijd gewoon een rondje door de omgeving om te genieten van alle gewone maandagochtend-dingen die je meestal op een maandag niet meemaakt: een molen langs de Vliet, uitgestrekte weilanden en een glibberig mountainbike-bos in Zoetermeer waar je nu gruwelijk kunt vallen en het wel een paar dagen kan duren voordat er een volgende fietser langskomt die je vindt (wat gelukkig niet nodig is, omdat ik zo voorzichtij rij dat ik niet val).

In het mountainbike-bos voel ik dat de benen vandaag weinig kracht hebben. Rammstein was leuk gisteravond, maar ook erg laat en dat is minder goed te combineren met inspannende klimheuvels. Ik hou het daarom lekker relaxed en rijd via Stompwijk over de gruwelijke klinkerweg terug naar Leidschendam, die overigens met een mountainbike een stuk beter blijkt te doen dan met een racefiets.

Gefietst: 20 km in een uurtje, ongeveer 10 graden en miezerig. Via Wilsveen naar Zoetermeer, dan via Stompwijk weer naar huis.