De JZC met de buurmannen uit Veurse Hout

Zaterdag 20 maart staat de tweede lange rit na de winter op het programma: de Joop Zoetemelk Classic van 75km in Leiden. Met een fietstochtje van en naar Leiden komt de teller dan weer boven de 100km uit. Vorige week kon ik m'n benen na de lange tocht goed voelen, ben benieuwd of het vandaag net zo pittig (en leuk) wordt.

Qua gezelligheid is het vandaag helemaal OK. Ik fiets met Paul en z'n buurmannen uit Veurse Hout: Remco, Frank en Bert. Nog voordat we de straat uit zijn hebben we elkaar al gepeild: hoe ver heb jij deze winter gereden, wat voor fiets heb jij, hoe kom je aan dat Rabo-shirt?

De sfeer is vriendschappelijk, met een natuurlijke ondertoon van concurrentie. "Natuurlijk rij jij mij er niet af" stralen we allemaal uit, terwijl we geen van allen écht veel hebben gereden. We zijn opgelucht om te horen dat de anderen evenmin veel kilometers in de pootjes hebben. Ieder voor zich trekt in stilte dezelfde conclusie: "Met deze groep kan ik waarschijnlijk vandaag wel meekomen..."

De tocht begint uitermate ontspannen met vol wind in de rug langs de Vliet naar Leiden. Mentaal is het minder eenvoudig "dit moeten we straks aan het einde dus nog met wind tegen weer naar huis rijden..." is al snel de conclusie. Maar straks is straks en nu is nu. Dus toeren we flink door en pakken alvast een eerste regenbuitje mee voordat we aan de start bij fietsclub Swift in Leiden verschijnen.

De tocht heb ik vorig jaar ook gereden. Delen van het parkoers zijn inmiddels bekend, maar grote delen, vooral na Alphen aan de Rijn, zijn toch nieuw en ik herinner me weinig meer van vorig jaar. De tocht gaat over mooie dijkjes, langs pittoreske huisjes en door grote open polders met prachtige wolkenluchten. Onderweg is het oppassen: rijden de buurmannen niet te hard weg, houden m'n pootjes het vol en... blijft het droog? Ook mentaal heeft de tocht, naast de regen, een aardige uitdaging: pas na 50km rijden krijgen we de wind tegen en het laatste stuk naar Leiden terug zal zwaar worden!

De eerste 50km rijden we in wisselend tempo maar kunnen we allemaal goed bijblijven. Wel heeft Remco het op z'n ATB wat zwaarder dan de rest op de racefiets en een pijnlijke kuit werkt dan niet mee. Vanaf het punt dat we wind tegen krijgen kan de rest opgelucht ademhalen: Remco heeft het echt zwaar. In stilte ontvangen we dit met gejuich "ik ben vandaag niet degene die afhaakt" maalt er door onze hoofdjes.

 In wisselend tempo rijden we door. Soms wachten we even op elkaar, houden we elkaar uit de wind, maar soms moet de overtollige energie ook nog even worden weggetrapt. Rond Leiden krijgen we nog een paar prachtige regenbuien voor onze kiezen terwijl we over de keien stuiteren. Dit is het echte voorjaarsklassiekers-gevoel!

Mede door het niet al te hoge tempo in het laatste stuk bleek de tocht uitstekend te doen. De spierpijn op zondag is een stuk minder dan de week ervoor, al kan dat half uurtje slapen op zaterdagmiddag na de tocht in bad daar ook aan hebben bijgedragen. Het was weer mooi!

Gefietst: 104km in 4 uur en 24 minuten met een aantal stops voor inschrijven, koffie, foto's of drinken onderweg. Ongeveer 8 graden, regenachtig, windkracht 4 uit noord. Vanaf Leidschendam naar Leiden, dan richting Zoeterwoude, Zoetermeer, Alphen aan de Rijn en via een mooie grote slinger ten noorden van Alpen weer terug naar Leiden, dan weer naar Leischendam.

Heel lang én heel leuk

Waar ik donderdag nog lyrisch was over een kort rondje, leerde de zaterdag dat ook lange rondjes buitengewoon de moeite waard kunnen zijn. De Duinentoch bij TC Zoetermeer stond op de planning en ik wilde graag eens proberen of m'n beentjes al 75km aan kunnen.

 Bij de start bleek dat vrijwel iedereen voor de lange 100km ging. Nu is het begin van de route vrijwel hetzelfde, dus besloot ik bij een groepje senioren aan te sluiten dat een heerlijk tempo reed. Zo'n tempo waarbij ik de eerste 20km fluitend voorop rijdt, maar waarbij ik na 100km doorvermoeid afstap, terwijl de mannen dan nog fluitend 200km doortrappen (ja, dat doen ze écht!) en ja, het zijn allemaal mannen (zie onderstaande foto).

 Ook bij de koffie in Noordwijkerhout voelden de pootjes nog uitstekend, dus besloot ik in een vlaag van overmoed gewoon met de mannen mee te blijven rijden en de 100km vol te maken. Met een recordrit tot dan toe van 55km was dit ambitieus, maar m'n energie bleek onuitputtelijk. Tot het einde toe heb ik heerlijk gereden. Was het talent, conditie of stom toeval? Dat maakt niet uit, ik heb een heerlijke dag gehad.

Onderweg laten de mannen hun technisch vernuft nog even los op een 'lek', terwij RondjeFietsen wat plaatjes schiet, waardoor er toch nog een landschapsplaatje van deze groepsrit beschikbaar is.

De route was weer typisch Zuid Holland: duinen, duinen, polder, polder en polder. Dat is Zuid Holland, zoals Zuid Holland bedoeld is. Je vraagt je weer af waar die drukke Randstad nou is gebleven en waarom niet veel mensen lekker de fiets pakken. Fietsen is tof!

Gefietst: 100 km, via bovenstaande route. Ongeveer 6 graden, vrijwel overal droog met hier en daar een paar drupjes regen. Stevige windkracht 4-5 vanuit het westen.

De korte rondjes zijn soms het leukst

Bij RondjeFietsen draait fietsen niet altijd om hard en ber. De korte rondjes zijn soms minstens zo leuk. En fie steuntjes voor een BoBike kinderzitje... Die zitten er niet voor niets!

Vandaag een piepklein rondje gereden van 15km, met de kleine tweejarige man achterop. Natuurlijk hoort ook bij zo'n rit een lekkere koffiepauze: op het pitoreske marktje in Voorschoten.

Ook kleine rondjes kunnen bijzonder de moeite waard zijn!

Gefietst: 15 km bij 4 graden en windkracht 3 tegen op de heenweg. Droog en bewolkt. 

Waterkoud en zonnige duinen

Zaterdag 6 maart is het lekker winterkoud: een zonnetje maar toch slechts 4 graden, een stevige wind uit het noord-oosten maakt fietsen tot een pittige klus. Gelukkig zitten m'n benen vol energie en ik begin met een lekker ritje via Wassenaar door de duinen naar Katwijk en Noordwijk. Ik heb vol wind tegen en kluun in laag tempo tegen de duinen omhoog. Bij elke bocht is het oppassen voor de tegenliggers die met hoge snelheid (wind in de rug) me tegemoet suizen, terwijl ik met het snot voor de ogen aan het werk ben.

 

Toch kost het fietsen weinig moeite. Het is eindelijk lekker weer en de duinen liggen er prachtig bij. Wat is er mooier dan lekker te fietsen op zo'n zaterdagochtend? Het laatste stukje naar Noordwijk is werken, maar dan komt de beloning. Met de wind in de rug vlieg ik over het gladde asfalt met meer dan 40km/uur terug naar Wassenaar en dan op hoge snelheid via Voorschoten naar huis. Voordat ik het weet staat de 50km alweer op de teller, gezien het beperkt aantal fietskilometers van 2010 een prima resultaat. Al gaat het daar natuurlijk niet om. 

 

Gefietst: 53 km in 2.10 minuten. Ongeveer 4 graden, windkracht 5 (heenweg tegen). Via de Horsten door Wassenaar de duinen in. Dan door de duinen via Katwijk naar Noordwijk. Langs de grote weg naar Rijnsburg en dan verder naar Wassenaar. Langs de provinciale weg naar Voorschoten en dan via de spoorbaan terug naar Leidschendam.