Zakenlunch in Gouda

Vandaag heb ik tussen de middag een 'zakenlunch' met collega-ZZP-er Ronald op de markt in Gouda. Een mooie aanleiding voor een tochtje door een ander gebied. Met de trein rijd in naar Gouda en na de lunch begin ik aan een stevige tocht. Eerst richting Haastrecht, daarna duik ik de polders in via Stolwijk naar Gouderak. 

Wat mij als achterhoeker opvalt is dat Zuid Holland tegelijkertijd zo ruim maar ook zo benauwd is. Enerzijds zie je grote verlaten weilanden, geflankeerd door lange sloten vol water, maar anderzijds zijn de wegen en bebouwing zo krap, ongelofelijk! Ik ben gewend dat het landschap veel kleinschaliger is: meer bomen, struiken en een horizon die schuil gaat achter bossen. Aan de andere kant ben ik ook gewend aan ruime wegen en dorpen waarin de huizen ver van elkaar liggen. Je ziet tijdens het fietsen ook in de verlaten gebieden heel goed de polderproblematiek terug in de infrastructuur. Daar waar wordt gebouwd, moet de ondergrond worden verstevigd en dat kost geld. Dus zijn de wegen smal en staan huizen dicht bij elkaar. Intuïtief voelt het voor een achterhoeker als ik vreemd aan, maar het is ook mooi en ik verwonder me er elke keer weer over. 

Terwijl ik door de polders tussen Haastrecht en Moordrecht fiets wordt de lucht loodgrijs en het begint het te regenen, toch blijf ik neuriën "langs het tuinpad van m'n vader, zag ik de hoge bomen staan...", de sfeer uit 'Het Dorp' van Wim Sonneveld past uitstekend bij de vele rijen bomen die ik passeer. Het is grappig om te bedenken dat in het liedje wordt gezongen over "minirok en beatle-haar", iets wat voor mij uit een periode is waarin ik nog niet eens was geboren. Zal ik later een liedje maken waarin ik vol melancholie terugkijk op de minirok en het beatle-haar? 

Bij de fietstochten van vorige weken zag ik ze ook af en toe al, nu staat het er vol mee: sneeuwklokjes. Ze zijn prachtig en ze maken me ongeduldig. Ik kan niet wachten totdat ze worden afgewisseld door de krokussen van eind maart, de narcissen en tulpen van april of de pinsterbloemen. Van mij mag de lente komen, al was het maar om dan eindelijk eens te voelen hoe het is om te fietsen met blote benen en een shirt met korte mouwen!

Terwijl ik enthousiast richting Moordrecht fiets bekijk ik tijdens een tussenstop de kaart wat beter: oei! Er blijkt hier helemaal geen weg te lopen over het water, er is alleen een heel klein stippellijntje. Staat dat voor een pontje dat in de zomervakantie op zaterdagmiddag eens per vier uur vaart? Gelukkig kom ik even later een bord tegen waarop Moordrecht staat aangegeven met als onderschrift 'alleen voor fietsen', dat zal dus wel loslopen. In Gouderak kom ik uit bij een klein pontje dat me direct naar de overkant brengt. Wat mooi! Nu voelt deze middag als een échte tocht!

Na de omzwervingen in de polders onder Gouda heb ik al flink wat kilometers in de benen, ik kies na Moordrecht voor de veilige weg naar huis via Benthuizen en Zoetermeer. Daar valt me opnieuw op dat ook nieuwbouw gewoon mooi kan zijn. Er staan vele huizen rond de Noord Aa, maar het ziet er gewoon prima uit. Was de bebouwing overal in Nederland maar zo mooi in het landschap verweven!

Na een flinke rit zit de tocht er op. Ik ben nat en koud en zowel de fiets als ik zijn: VIES! Ondanks dat was het enorm de moeite waard. Superleuk om eens een ander traject te fietsen, wat een afwisseling. Welk treinstation zal ik de volgende keer als startpunt nemen? 

Gefietst: 62km, 2.34 minuten, gemiddelde niet gemeten maar lag laag vanwege heel veel foto's en stops om de route te bepalen. Ongeveer 6 graden, wind mee of zijwind kracht 3-4, veel regen. Route: vanaf de markt in Gouda de stad uit richting Haastrecht, daar de polder in richting Stolwijk en door naar Gouderak. Met de pont naar Moordrecht, onder de A20 en de A12 door naar Moerkapelle, naar de rand van Zoetermeer en dan naar het noorden via Benthuizen terug naar de Noord Aa, rondje om de Noord Aa, via het centrum van Stompwijk over de 'kasseien' rechtstreeks naar de tunnel onder de A12 bij Leidschendam.